Page 3 - Vriendennieuws - februari 2017

Als je goed gaat kijken naar planten dan hebben ze spectaculaire manieren ontwikkeld om zich voort te planten en te blijven bestaan. Niet zomaar met de wind stuifmeel verspreiden en maar zien wat er van terecht komt, maar op het juiste moment heel precies via insecten/ kolibries/vlinders met lange roltongen etc. hun stuifmeel bij de juist partners terecht laten komen, en daarmee de kans op voortplanting enorm te vergroten. Soms de zaden niet meteen laten kiemen, maar eerst een tijdje wachten en de kiemrust pas laten doorbreken (soms na jaren!) als de omstandigheden goed zijn om het kiemplantje maximale kans op
overleving te geven. Soms heel
specifieke stoffen aanmaken om belagers
af te weren, of juist dieren te lokken waar
ze mee moeten samenleven en die ze
nodig hebben om stuifmeel of zaden te
verspreiden. Planten bewegen zelfs! Ze
lopen uiteraard niet, maar wel kunnen ze
in slaap vallen, meedraaien met de zon,
buigen wanneer het nodig is of via uitlopers met lange ranken toch in de omgeving op pad gaan. Als je er op deze manier naar kijkt en er over spreekt gebeurt er ineens ontzettend veel in die plantenwereld!
Mooi vind ik zelf het verhaal in het boek van Silvertown over “mastjaren”, dat zijn jaren waarin er een plotselinge overvloedige oogst van zaden zoals eikels of beukennoten of andere vruchten aanwezig is, zoals in de afgelopen herfst. Het ene jaar overvloedig en vervolgens een onbekend aantal jaren weer even heel weinig. Wat heeft dat nou voor nut, vraag je je dan als mens af. Waarom niet elk jaar gewoon goed zaden geven? Totdat je je realiseert, dat het heel slim is voor het voortbestaan van de soort. Want in jaren dat er veel voedsel is, komen er ook veel kleine nieuwe “opeters” zoals eekhoorns en muizen bij. En in jaren dat er weinig is komen er minder jongen en dan gaat die populatie dieren weer omlaag. Dus als er ineens heel veel voedsel is, dan zijn er te weinig dieren om dat allemaal op te eten en voilà, voldoende gelegenheid voor de dan overblijvende zaden om te blijven liggen en te kiemen. En wat te denken van de samenwerking van eiken met gaaien. Zoals bekend verzamelen die vogels eikels en hebben ze de eigenschap om die 1 voor 1 weer op een of andere plek in de
Vriendennieuws februari 2017 3