Page 7 - Vriendennieuws - september 2016

PRUNUS MUME: JAPANSE ABRIKOOS, CHINESE PRUIM
In het vorige Vriendennieuws stond een verhaal over het Japanse gedicht in de Voortuin van de Hortus. Dat gedicht gaat over de Ume, zoals hij in het Japans heet, maar de officiële naam luidt Prunus mume (Siebold & Zucc.). U ziet het al aan de naam: onze bekende Von Siebold heeft deze soort in Japan verzameld en later beschreven in samenwerking met de Duitse botanicus Joseph Gerhard Zuccarini. Het Von Sieboldjaar met de Japantentoonstelling is een mooie aanleiding om een plantenportret aan Prunus mume te wijden.
Pruim of abrikoos?
In het verhaal over het Japanse gedicht heb ik de Ume aangeduid als ‘Japanse pruim’. Eigenlijk is dat een slordige vertaling. In het Engels heeft deze soort meerdere benamingen, waaronder ‘Japanese apricot’ en ‘Chinese plum’. De vrucht wordt in Japan kennelijk als een abrikoos beschouwd en in China als een kleine pruim. Voor beide is iets te zeggen.
In Japan worden cultivars van Prunus mume ingedeeld in drie typen: het yabai-type (‘wild’), het hibai-type (‘rood’) en het bungo-type, dat zijn naam dankt aan de provincie Bungo in het zuiden van Japan. Bomen van het bungo-type zijn hybriden tussen Prunus mume en de nauw verwante abrikoos (Prunus armeniaca). Deze cultivars worden vooral gekweekt om hun vruchten, waarover later meer.
Herkomst
Prunus mume is een bladverliezende boom uit Azië met een groot verspreidingsgebied. Waarschijnlijk ligt de oorsprong in China, rond de Yangtze-rivier. Met genetisch onderzoek is aangetoond dat de Ume vanuit China in Japan is geïntroduceerd. Ook in Korea, Taiwan en Vietnam is de Prunus mume geïntroduceerd.
De boom bloeit vroeg, midden in de winter, dus vóór de bladeren aan de boom zitten. Die eigenschap heeft hij gemeen met de pruim, de abrikoos en verscheidene andere Prunussoorten. De bladeren hebben een lengte van zo’n 4 tot 8 cm. In zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied kan Prunus mume 4 tot 10 m hoog worden.
Vriendennieuws september 2016 7